अनुकुल र विलकुलको घर एउटै टोलमा थियो । दुबैजना एकाबिहानै पैदल यात्रामा निस्कने गर्दथे । यात्राबाट फर्किदा बाटोमा फेसबुक चलाउँदै हिड्नु दुबैजनाको लत बनिसकेको थियो ! एकदिन अचानक फेसबुक चलाउँदै
नेता : ‘तपाईँहरु को हुनुहुन्छ ?’ मानिस : ‘हामीहरु किसान हौँ ।’ नेता : ‘अनि तपाईहरुका हातगोडा किन हिलै छन् त ?’ मानिस : दु:ख छ हजुर ! खेतमा हिलैहिलो
पुजा आफ्नो अफिसबाट सधैं एक युवा उनको पछिपछी लागेपछी… पुजा : मेरा पछी नलाग । मैले जीवनसाथी रोजी सकेकी छु ! युवक : ( नजिकै गएर ) दिदी, तपाईंको अफिसमा
रोहनले आफु फेल भएको स्कुलको रिपोर्टकार्डमा सही गर्न बाबुलाई दिएपछी… बाबु : ( कराइको कालोले ल्याप्चे लगाउँदै ) ‘ल, लगेर स्कुललमा बुझाउ ।’ रोहन : ‘बाबा हजुर त धेरै पढेको
अन्जली : (रजनीसंग) ‘छोरीको टिकाटालो भएको २ बर्ष सम्म किन बिबाह नगर्नु भएको ?’ रजनी : ‘कानूनी कारणले बाधा गरेछ हजुर !’ अन्जली : ‘कस्तो कानूनी कारण हो र ?’
रोहन : ‘साजन, यदि तिमी हिँड्दैगर्दा सडकमा एउटा पचास र एउटा सयको नोट देख्यौ भने कुन नोट टिप्छौ ?’ साजन : ‘म बेबकुफ छु र ! म त सयकै नोट
केशबराज गजुरेल केशब पण्डितजी सधैँ गिता पढ्ने गर्दथे । छेवैमा बसेर सुनिरहने उनको सानो छोराले केही शब्दहरु कण्ठ गरेको रहेछ । लकडाउनमा घरभित्रै लकअप रहेको बेला छोराले एकदिन ति शब्दको अर्थ
जुनेली र साजनले अाफ्नो प्रेम सम्बन्धलाई विवाहमा परिणत गर्नेबारे कुराकानी गर्दैगर्दा… जुनेली : ‘साजन, अब तिमीले मेरा बुबासँग कुरा गर्ने आँट गर्नै पर्छ ।’ साजन : ‘तिमी भन्न सक्छ्यौ, कुरा
गैराघरे बा अलि रोघी र निकै लोभी थिए । उनि मृत्युपछी कसैले साथमा सम्पती लाँदैन भन्ने कुरालाई गलत साबित गर्न चाहन्थे । उनले आफ्ना तीनजना छोरालाई बोलाएर भने – ‘छोराहरु,
रोहन : ‘मान्छेलाई कुनबेला खुशी र विस्मात एकैपटक महशुस हुन्छ ?’ कुशल : ‘मलाई के थाहा ! तिमी आफैं भन त ।’ रोहन : – ‘जब एउटी विवाहित केटीली भन्नेछे
